teorię oddziaływań elektrosłabych
Encyklopedia PWN
fizyka
nauka o budowie oraz właściwościach materii i działających na nią siłach;
[gr. physikḗ ‘przyrodoznawstwo’ < phýsis ‘natura’, ‘przyroda’],
fiz. obecnie podstawowa teoria trzech oddziaływań fundamentalnych, czyli oddziaływań elektromagnetycznych i słabych (opisanych jednolitą teorią oddziaływań elektrosłabych Glashowa–Weinberga–Salama teoria) oraz oddziaływań silnych; w ramach chromodynamiki kwantowej Model Standardowy wraz z teorią grawitacji stanowi obecnie podstawę rozumienia zjawisk na najbardziej fundamentalnym poziomie;
obiekty, których istnienie i wzajemne oddziaływanie pozwala wyjaśnić formy występowania i zachowania się materii.
fizyk holenderski;
fizyk holenderski;